Hai Heerda,
Ook weer een interessant topic. Dankjewel!
In je voorstel-topic staat dat je bent ingewijd in Reiki 1. Wellicht heb je inmiddels nog andere cursussen gevolgd, dat weet ik niet.
Maar wat voor geheimen bedoel je dan? Met wat voor geheimen bij Reiki krijg je dan te maken? Het lijkt wat gek dat ik je die vraag stel, omdat je zegt dat je er niet over mag praten...
In Reiki 1 zit volgens mij niets geheimzinnigs. Je leert hoe je jezelf en anderen kunt behandelen. Maar je mag gewoon praten over de handposities toch?
Reiki 2 en 3... ik kan me voorstellen dat je met niet-ingewijden (of mensen die nog niet in die graad zijn ingewijd) dingen zoals symbolen en inwijdingsprocedures niet bespreekt.
Je kan wel vertellen dat er symbolen zijn en je kan wel een verhaal vertellen over wat de inwijding energetisch doet, maar het uitleggen hoe de inwijding gegeven moet worden heeft weinig zin.
waar je niet over mag praten vind ik hoogst irritant.
Wat zou je wíllen bespreken?
Iets anders is dat het niet zinvol is om je kennis over te dragen aan niet ingewijde leken. Het kan mensen ook op het verkeerde been zetten en vooroordelen veroorzaken.
Precies. Ik denk dat het vooral dit is. Het heeft gewoon geen zin om bepaalde dingen te bespreken als iemand er nog niet aan toe is.
Aan een middelbare school leerling leg ik in de les Engels niet uit wat een "object complement" is als hij/zij niet begrijpt wat een noun, verb of direct object is. Waarom? Het heeft geen zin.
Als ik een Westerse Reikistroming zou beoefenen, zou ik aan een Reiki 2 beoefenaar de inwijding niet uitleggen. Waarom? Het heeft weinig zin; het hoort niet bij Reiki 2.
----
Ik denk dat het ook iets te maken heeft met de Japanse oorsprong. En ik denk dat het niet per se geheim is, maar dat men oorspronkelijk enkel informatie deelde als de ander er aan toe was. Vanuit de gedachte dat er voor alles een juiste tijd is en dat het geen zin heeft iets aan te reiken dat de ander toch nog niet kan begrijpen.
Ikzelf ga in mijn beoefening zo ver mogelijk terug naar de oorsprong van Usui-sensei's spirituele leer. Zo heb ik het ook mogen leren van mijn leraar. Als ik kijk hoe hij het onderwees, hoe ik het beleef en zelf ook weer doorgeef, dan kom ik hier op uit:
Usui-sensei's oorspronkelijke spirituele leer focuste vooral op meditatie, Gokai (de 5 principes) en het regelmatig ontvangen van Reiju (een soort zegening die je helpt tijdens je meditaties op weg naar spirituele groei). Usui gaf een nieuwe leerling eerst de eerste meditatie. Ze oefenden eerst samen. Hij vertelde wel hoe de meditatie uitgevoerd moest worden, maar niet wat je kon voelen of wat het doel was; als je de meditatie goed doet en eenmaal onder de knie hebt dan kom je daar namelijk vanzelf achter. Zo leer je het beste.
Nadat ze samen geoefend hadden ging de leerling naar huis en oefende hij of zij verder. Liefst iedere dag. Eens in de zoveel tijd kwamen leraar en leerling weer samen, om samen te oefenen. Op zo'n bijeenkomst kon de leraar zien hoe ver de leerling was en kon de leerling eventueel tips krijgen. Het kon weken of maanden duren voordat een leerling de eerste meditatie helemaal onder de knie had.
Pas als de eerste meditatie begrepen werd kreeg de leerling de tweede meditatie. En die werd dan weer net zolang geoefend tot het helemaal begrepen werd, tot het voldoende ervaren was en er van geleerd was.
De tweede meditatie bouwt voort op de eerste. Dat betekent dat als de eerste meditatie niet wordt beheerst, dat het geen enkele zin heeft om alvast met de tweede meditatie te beginnen. Je kunt de tweede meditatie namelijk niet ten volle ervaren als je de essentie van de vorige meditatie niet begrijpt.
Net als bij het leren van de Engelse taal... het heeft geen zin om bepaalde grammaticale structuren te behandelen als je de afzonderlijke bouwstenen daarvan nog niet beheerst. Hetzelfde geldt voor leren pianospelen; je moet eerst een paar vaardigheden hebben ontwikkeld en als dat goed zit kun je verder bouwen en ook echt muziek gaan spelen of moeilijker stukken spelen. Hetzelfde geldt voor Japanse kalligrafie; eerst leer je een paar basistechnieken voor rechte lijnen, daarna pas andere lijnen en daarna pas kan je beginnen aan je eerste kanji.
Het één bouwt op het ander voort. Het heeft geen zin het dak te bouwen als de muren nog niet staan.
En in Usui-sensei's tijd werd er dus wel uitgelegd hoe je een meditatie moest doen, maar niet wat je dan precies kon ervaren of wat het doel was.
Dat is geen geheimhouding, dat is didactiek. Je leert het beste door zo onbevooroordeeld mogelijk met een meditatie aan de slag te gaan. Hoe meer je -denkt- te weten, hoe geslotener je geest is. Je zou een bepaalde hoop of verwachting kunnen ontwikkelen en ook dat zorgt ervoor dat je minder openstaat voor de gehele ervaring. Het werkt als een soort sluier.
Nu, in de meeste cursussen in het Westen (en tegenwoordig ook Japan zelf) wordt er niet meer op deze manier onderwezen en de meditaties worden meestal niet geleerd (Takata onderwees ze al niet meer).
Maar het zou best kunnen dat we nog een beetje van die oorspronkelijke aanpak hebben geërfd. En dat hebben we dan misschien verkeerd geïnterpreteerd als een geheimhouding.
*Gasshō*
Frank
